hej oleńko. No robi wrażenie. Widać, że wszystkoi jest przemyslane i urządzone z klasą. Mimo wszystko jednak w takim wnętrzu nie mogłabym mieszkać i zyć ;)
buziaki na nowy dzień

pięnie tutaj, ciekawa jestem czy robi takie samo wrażenie z bliska, na żywo... mam obawy, że by mi się to niespodobało

A ja przeciwnie, mogłabym żyć we wnętrzu w takim stylu i z pewnością podobałoby mi się to.
Naprzemiennie zachwycam się minimalizmem (w których odczuwam tzw. "oddech") i takimi właśnie artystycznymi przestrzeniami. Tutaj neutralne, białe tło równoważy szaleństwo i sprawia, że nie gubię się ...a oko zawiesza się na punktach tych, co trzeba: obraz, krzesło, rzeźba, lampa...
Tu czuć, w każdym punkcie, że są ludzie ze swoimi pasjami. Tu widać konkretne jednostki, a nie samo wnętrze idealnie skrojone, do którego można wstawić kogoś, lub jakąś rodzinę, albo nie.
Dla mnie więc tworzenie takich przestrzeni to niedościgniony wzór. Wydaje mi się, że do tego trzeba po prostu tzw. "polotu" . Pozdrawiam serdecznie!

Dokładnie tak jak napisała Joanna Diki, dla mnie też cudowne wnętrze pełne życia. Bardzo lubię takie kontrasty i połączenia przedmiotów, i mebli pozornie zupełnie do siebie nie pasujących. Zauważyłam zresztą, że w Australii jest to dość często spotykany styl we wnętrzach. Bardzo mi się podoba całość (wywaliłabym tylko górne szafki z kuchni bo w takiej przestrzeni można ją urządzić ździebko inaczej). Łóżkiem jestem zachwycona wiem, że to nie patchwork, ale tkanina świetna, a elementy etno uwielbiam.
Niezwykle inspirujące wnętrze :)

Bardzo fajny pomysł na cykl o wnętrzach Olu :)

Świetne i bbaaardzo odważne !!