Piękny, szczery tekst. Myślę sobie, że gdyby te wszystkie "złe" matki zdawały sobie sprawę z tego, że też są tylko ludźmi, że nie muszą być idealne i że czasami na pewne wydarzenia nie mają wpływu - życie ich i ich dzieci byłoby szczęśliwsze. :)
Pozdrawiam,k.

ten strach jest chyba najgorszym uczuciem... i to: Boże, tak niewiele brakowało...
ale się nie dajemy :D
miłego!

Oj Kochana, o ile teraz możemy uchronić nasze dzieci przed niebezpieczeństwami, tak później będzie już tylko trudniej. Nie uchronimy ich przed całym złem tego świata i tymi wszystkimi pułapkami, w jakie się wpada z braku doświadczenia. Ale możemy ich w miarę możliwości na nie przygotowywać.
Od kiedy jestem mamą coraz częściej zastanawiam się, co by było gdyby mnie teraz zabrakło, i łza kręci mi się w oku... To chyba taka naturalna matczyna opiekuńczość i największa na świecie świadomość odpowiedzialności za drugiego człowieka.
Dużo zdrówka Wam życzę :)

Olu jesteś dobrą Mamą, to że drżysz o swoje dziecko jest naturalne.Ty jesteś dorosłą osobą ale dla Mamy jesteś dzieckiem o które nadal zamartwia się. Życie jest darem i każdą chwilą trzeba się cieszyć.
buziaki

Powiem Ci Ola ze jestem z tego gazu matek co ty..i tez nie dam sobie wmówić ze jestem zła matka.moja mama taka była i jest najlepsza na świecie. .jest też taka babcia dlatego wnuk tak ja uwielbia. .z dzieckiem jest tak ze możesz stać krok za nim huhac mu na kark a i tak może mu stać się coś złego. . niestety.. oby jak najmniej przykryć rzeczy zdarzało się naszym dzieciom...a co do strachu. .kiedyś jak skakałam ze spadochronem zamiast strachu odczuwałem radość. .teraz jak mam syna ..na samą myśl o skoku juz nie czuję się pewnie. .tak zmienia macierzyństwo czy tego chcemy czy nie..

A w żadnym wypadku nie jesteś złą matką ;-)...mój Franek ma teraz 9 lat, rok temu poszedł z kolegami ze szkoły pod opieką nauczyciela na plac zabaw...wrócił z rozciętym policzkiem na długości 3 cm, szrama 2 cm od oka. 5 letni Franek w domu na prostej drodze potyka się i wali głową w kant - szycie 4 szwy ;-). Olu w moim mniemaniu trzeba dzieciom pozwolić na dużą swobodę, bo przed pewnymi rzeczami ich się nie uchroni. Wspomnę na swoje dzieciństwo pełne odrapanych kolan, obdartych łokci, sińców, skręconych nóg...ale pełne też wspinania się na drzewa, przeciskania przez największa krzaczory, skoków do wody - najpiękniejszych chwil w moim życiu....A to, że się zamartwiasz jest całkiem naturalne i właśnie dlatego jesteś dobrą mamą

Każde dziecko nawet najbardziej pilnowane prędzej czy później trafia na izbę przyjęć na szycie albo ze złamaniem... Takie życie. I chociaż oczywiście robimy co w naszej mocy - w y p a d k i się zdarzają... A osobiście wychodzę z założenia, że poświęcanie dziecku 200% czasu wcale nie wyjdzie mu na dobre - nie rozwinie wyobraźni, kreatywności i nie pozwoli na samodzielność - raczej uzależni od kogoś kto będzie wiecznie organizował mu czas - czyli efekt całkiem odwrotny do tego, jaki zamierzają osiągnąć tacy "oddani sprawie" rodzice;) Ja tam wolę mieć czas na pobuszowanie jednym okiem po blogach podczas gdy I. s a m a bawi się klockami w pokoju obok (chociaż cały czas mamy zachowany kontakt wzrokowy!). Nawet jeśli takie chwile trwają nie dłużej niż 10 minut;) pozdrawiam i głowa do góry:)

Olu, mnie oczarowały te zdjęcia :) oczywiście nie wspominając już o kolejnym cudzie Agnethy ;)

Szkiełko na kaktusa ;) - wyglada przeuroczo, a na zdjęcia mozna patrzec i patrzec i nigdy nie mieć dość :)))
Pozdrawiam cieplutko

wypadki losowe się zdarzają...nawet najbardziej uważnym matkom